Szósty król elekcyjny. Królem Rzeczpospolitej Obojga Narodów został w uznaniu zasług… swojego ojca, Jeremiego Wiśniowieckiego, „Jaremy” z sienkiewiczowskiego „Ogniem i mieczem”, wsławionego skutecznością w wbijaniu Kozaków na pal. Kiedy w czasie elekcji przyniesiono mu nowinę, że został wybrany na króla, oniemiał ze zdumienia i… przerażenia. Według ówczesnych relacji, stał wśród wiwatującej szlachty „pokorniusieńki, skurczył się i nic nie mówił…”.
Pochodził z bajecznie bogatej rodziny, która jednak w wyniku Powstania Chmielnickiego straciła cały majątek. Ratowało go tylko to, że jego matką była Gryzelda Zamoyska, przedstawicielka kolejnej potężnej i zamożnej familii. Tak czy inaczej, żeby nowo obrany król mógł wjechać na Zamek Królewski w Warszawie, musiał pożyczyć karocę od prymasa Mikołaja Prażmowskiego, lidera opozycji.
Wybór na króla przez szlachtę, która miała dosyć brudnej walki pomiędzy stronnikami cudzoziemskich kandydatów i zażądała „króla Piasta”, był pierwszym i przedostatnim sukcesem, jaki udało mu się w życiu odnieść. Drugim i ostatnim było małżeństwo z Eleonorą Habsburżanką, córką niemieckiego cesarza.
Michał Korybut Wiśniowiecki był gnuśny, leniwy, ociężały i bezwolny. Wprawdzie uzyskał staranne wykształcenie, ale niewiele z tego wynikało: mawiano, że choć zna sześć języków, to w żadnym nie ma nic do powiedzenia. Jego krótkotrwałe, bo zaledwie czteroletnie panowanie to pasmo klęsk. Zerwany został nawet sejm koronacyjny poprzedzający koronację króla, po raz pierwszy w historii Rzeczpospolitej.
Od dnia wyboru na króla Wiśniowiecki był zaciekle zwalczany przez stronnictwo tzw. malkontentów, na czele ze wspomnianym Prażmowskim oraz Janem Sobieskim, późniejszym zwycięzcą spod Wiednia. Opozycja otwarcie dążyła do pozbawienia króla tronu.
Do tego w 1672 roku Rzeczpospolitą zaatakowała Turcja. Polska poniosła serię klęsk, których rezultatem była utrata prawie całej Ukrainy oraz haniebny pokój w Buhaczu, w praktyce zamieniający ją w państwo podległe sułtanowi.
Od katastrofy uratował Rzeczpospolitą Jan Sobieski, ówczesny hetman wielki koronny, który odniósł spektakularne zwycięstwo nad Turkami pod Chocimiem. Dzień wcześniej Michał Korybut Wiśniowiecki, wielki łasuch, zmarł na chorobę żołądka.